Αναχωρήσεις
Η πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη κριτική του κου Παπαμίχου στο site my films, για την ταινία «Αναχωρήσεις» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Γιοτζίρο Τακίτα, δεν αφήνει περιθώρια για καμία άλλη προσπάθεια προσεγγίσεως του εξαίσιου ετούτου ποιήματος.
Η ταινία πραγματικά είναι ένα ποίημα ανθρωπιάς και έρωτα, που ο διάσημος σκηνοθέτης με χρυσοκλωστή υφαίνει απ’ την αρχή ως το τέλος της προβολής, μέσα από ένα βαθυστόχαστο, απλό σενάριο, επάνω στον παραδεισένιο καμβά της οθόνης, ανάμεσα γης κι ουρανού, λέξη με την λέξη και σκηνή με τη σκηνή.
Χωρίς οι θεατές να χρειάζεται να ξοδευτούν σε κουραστικές φόρμες κατανόησης, μια και με τρόπο απλό το ένα απρόσμενο γεγονός διαδέχεται το άλλο, ξετυλίγεται ήρεμα επάνω στην οθόνη μια σοβαρή πλοκή με χιούμορ, σαρκασμό αλλά και με αρχές ανθρώπινης συνέπειας, και στάσεις ανθρώπων με βαθύτερη κατανόηση, των παθών της ζωής τους και της αγωνία τους για την επικείμενη τελική αναχώρησης τους.
Σαν ποίημα, το θέμα, οι ηθοποιοί, τα εικαστικά ταμπλό η μουσική, η ήρεμη η δράση, όλα μαζί ανάλαφρα πετώντας πάνω σε κάτασπρες φτερούγες πανέμορφων ερωδιών ισορροπούν στο άπειρο μέσα απ’ τον έρωτα για τη ζωή˙ κρατώντας άπνοο τον θεατή ν’ ακροβατεί κι αυτός πολύ κοντά στο όνειρο και μακριά απ’ τον εφιάλτη˙ όχι τόσο κατανοώντας αλλά νοιώθοντας την αισιοδοξία που υπάρχει εν τέλει στην ζωή, μα ακόμη και στον θάνατο, αλλά ιδιαίτερα κυρίως εκεί, μακριά στο χρόνο, στο αμφίδρομο το πέρασμα, που ο αγώνας ο ανθρώπινος για το καλύτερο και κυρίως για αξιοπρέπεια κτίζει ανάμεσά τους.
Άγγελος Κότσαρης